‘De twee belangrijkste dagen in je leven zijn de dag dat je geboren wordt en de dag dat je erachter komt waarom.’ Mark Twain
Uitgangspunt van de uitspraak is dat we allen een levensopdracht hebben, al blijft die ons soms lang verborgen.
De werkplek kan hier wellicht uitkomst bieden, en het begrip purpose leiderschap lijkt daarop in te spelen.
Niet voor niets. Als we ons werk als zinvol ervaren, werken we niet alleen met meer toewijding en efficiënter, het blijkt ook beter voor ons welzijn.
Maar wat wordt er eigenlijk bedoeld met purpose leiderschap? Gaat het hier niet om een pleonasme, zoals bij de ronde bal? Ligt purpose niet al geborgen in het begrip van leiderschap, zoals bij de bal, die per definitie rond is?
De woordenboek vertaling ‘doel’ dekt de lading van purpose zeker niet. Purpose verwijst veelmeer naar ‘opdracht’ of ‘roeping’, een interne drive, nauw verbonden met de eigen identiteit en essentie.
Over het algemeen hebben we een duidelijk beeld van leiderschap. ‘Moderne’ leiders stimuleren en inspireren vanuit hun interne overtuiging. 30 jaar ‘onderzoek’ onder mijn deelnemers levert vaak verglijkbare namen op, zoals Dr. Martin Luther King, Nelson Mandela, Mahatma Gandhi en, meer recent, Desmond Tutu. Mensen met een duidelijk opdracht.
Dat de zeggingskracht van ‘leiderschap’ zonder het bijvoeglijk naamwoord ‘purpose’ geërodeerd is, houdt ongetwijfeld verband met de spanning waarin leiders van moderne organisaties terecht komen. Veelal heeft het bestaansrecht (of purpose) van de organisatie plaatsgemaakt voor overlevingsdrang en winstbejag.
Het vraagt moed van de leider om in deze context vanuit de persoonlijke roeping te werken. De kans is groot dat deze botst met de overlevingsdrang van de organisatie. Immers, luisteren naar de eigen roeping betekent aan de orde te stellen wat nodig is.
Wat nodig is wordt krachtig duidelijk in ‘The Good Ancestor, How to Think Long Term in a Short-Term World’ van Roman Krznaric (2020).
Volgens hem hebben wij – de rijke landen – de toekomst gekoloniseerd door haar te behandelen als een verre buitenpost waar we onze ecologische en technologische risico’s kunnen dumpen. Toekomstige generaties zijn van nature machteloos, ze hebben niets te zeggen over wat ze van ons erven. Onze nalatenschap is hun vertrekpunt, net als we moesten voortbouwen op de nalatenschap van onze voorouders, de constructieve, zoals landbouwkundige en medische ontdekkingen, en de destructieve, zoals kolonisatie en slavernij. Kort samengevat is het advies van Krznaric om na te denken over de gevolgen die ons handelen heeft voor toekomstige generaties. Aandeelhouderswaarde en kortetermijndenken moeten worden afgeschaft en vervangen door zeven generaties vooruit te denken.
Dat is pas Purpose!!
In plaats van een bijvoeglijk naamwoord vraagt leiderschap om verantwoordelijkheid. Werkelijke leiders stellen zich aansprakelijk voor de toekomstige impact van de eigen acties, die van het team en/of de eigen organisatie!
Dit hervonden leiderschap vraagt dus om de moed het anders te doen. In plaats van een doel te stellen en te plannen vanuit het heden naar de toekomst, vraagt het om achteruit te plannen, van de toekomst naar het heden…
Het klinkt in de eerste plaats misschien wat raar, maar vreemd is het plannen vanuit de toekomst ons niet. We doen het enkele keren per week. B.v. voor een vergadering om 8:00 de volgende ochtend, gaan we bij het zetten van de wekker terugrekenen naar hoe laat we moeten opstaan. We plannen achteruit: reistijd, de tijd voor de acties nodig voor vertrek uit huis (douche, kleden, ontbijt, etc)…
Laten we leiderschap dus herwaarderen door ons impactvolle vragen te stellen, vragen als: ‘Hoe wil ik (of wij, als team of bedrijf) herinnerd worden door toekomstige generaties? Hoe willen we dat ze onze nalatenschap beoordelen?’ ‘Vanuit welke waarden willen we handelen?’
Wil je hierover doordenken? Neem dan contact op via Info@poweredbymeaning.eu.
Picture: Kristopher Roller
